Het stuur voelde koud aan in zijn handen, terwijl Going Down Slow van Eric Clapton zachtjes door de speakers van de truck klonk. De ramen waren beslagen en dikke sneeuwvlokken dwarrelden neer op het pad dat voor hem door de bossen kronkelde. Hij was ruim zeven uur onderweg geweest, maar nu, rond de klok van middernacht, was hij er bijna.

Het ochtendlicht begon langzaam door te komen toen Mick naar huis strompelde. San Francisco mocht dan wel zijn favoriete stad zijn, maar na een nacht in de kroeg was zijn wandeling huiswaarts een mateloze kwelling en haatte hij het. Terwijl zijn benen slap aanvoelden door de whisky die hij in grote hoeveelheid gedronken had, trotseerde hij de zoveelste heuvel die voor hem lag.